«Χαρτοκιβώτια, περιοδικά, εφημερίδες, βιβλία, χαρτιά πάσης
φύσεως, πλαστικά και μικρά μεταλλικά δοχεία, πρέπει να δένονται στέρεα και να
τοποθετούνται στα σημεία που έχουν ορισθεί από την Υπηρεσία, δηλαδή στους
ειδικούς κάδους συλλογής κυανού χρώματος.»
Στην παράγραφο 5 δε του ιδίου άρθρου αναφέρει επί λέξει: «Η
εναπόθεση των απορριμμάτων στους καθορισμένους χώρους πρέπει να γίνεται μία ώρα
περίπου πριν από τη διέλευση του οχήματος καθαριότητας.»
Στο άρθρο 26 (Κυρώσεις), παράγραφος 1 του κανονισμού
καθαριότητας και προστασίας του περιβάλλοντος του Δήμου Καβάλας αναφέρονται τα
εξής:
«Η εναπόθεση απορριμμάτων σε άλλα από τα οριζόμενα ως σημεία
συγκέντρωσης (π.χ. κάδων, απορριμματοκιβωτίων κ.λ.π.) ή έξω από αυτά, καθώς και
η ρίψη απορριμμάτων εντός ή εκτός των κάδων, σε ακατάλληλες συσκευασίες ή
άδετες σακούλες ή χύμα εντός ή εκτός κάδου ή σε ακατάλληλες ώρες (π.χ. αρκετό
χρόνο πριν περάσει το απορριμματοφόρο) τιμωρείται με πρόστιμό από 20 έως 120 €
αναλόγως της βαρύτητας της παράβασης.»
Μπορεί να τα γράφω βέβαια όλα αυτά, είναι όμως αυτονόητο ότι
όχι μόνον δεν τηρείται από κανέναν ο κανονισμός δηλαδή ούτε από τους πολίτες
ούτε από το Δήμο που πρέπει να επιβάλει τις κυρώσεις αλλά το κυριότερο είναι
ότι είμαστε τόσο γελοίοι υποκριτές που κομπάζουμε αυτάρεσκα για την όμορφη πόλη
μας την οποία βλακωδώς αποκαλούμε το «Μόντε Κάρλο της Ελλάδας» (καμία απολύτως
σχέση) και την οποία όμως καθημερινά όχι απλώς πληγώνουμε και καταστρέφουμε με
τις ενέργειές μας αλλά βυσσοδομούμε στο κορμί της ενδιαφερόμενοι αποκλειστικά
και μόνον για το στενώς εννοούμενο ατομικό μας συμφέρον και για τίποτα άλλο. Η
καθημερινή εικόνα της πόλης τα λέει όλα και τα περιγράφει τόσο γλαφυρά που δεν
χρειάζεται ούτε σχόλια ούτε φιλολογίες.
Παράνομο παρκάρισμα. Όχι μόνο κατεβάζουμε τα αυτοκίνητά μας
στο κέντρο ενώ θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τα πόδια μας ή την αστική
συγκοινωνία αλλά και τα παρκάρουμε όπου μας βολεύει. Πάνω σε πεζοδρόμια, σε
πλατείες, σε διαβάσεις πεζών, σε παρτέρια και σε κήπους μέχρι και μέσα στο
δημοτικό κήπο και την κεντρική πλατεία.
Κτίζουμε τα σπίτια μας εκμεταλλευόμενοι και το τελευταίο
τετραγωνικό της ιδιοκτησίας μας, πολλές φορές με οφθαλμοφανείς υπερβάσεις,
μετατρέπουμε τις πυλωτές σε σπίτια και μαγαζιά, τα μπαλκόνια σε δωμάτια και δεν
αφήνουμε λίγο ελεύθερο χώρο να αναπνεύσει η πόλη και να κάνουμε τη ζωή μας μια
σταλιά πιο ανθρώπινη.
Βρωμίζουμε με γκράφιτι και συνθήματα κάθε ελεύθερη
επιφάνεια, σε σπίτια, σε δημόσια κτήρια, σε πινακίδες του ΚΟΚ ακόμη και σε
μνημεία και προτομές ηρώων.
Το πάρκο του Φαλήρου βρωμάει και ζέχνει, ο δημοτικός κήπος
το ίδιο, η κεντρική πλατεία έχει γίνει μια απέραντη χωματερή και ο χώρος στο
λιμάνι κάτω από τα τείχη της Παναγίας άρχισε κι αυτός να νιώθει στο κορμί του
την «περιποίηση» των Καβαλιωτών δηλαδή των Μονεγάσκων της Ελλάδας, όπως θέλουμε
να περνιόμαστε πανάθεμά μας.
Στους δρόμους κυκλοφοριακό κομφούζιο και στους πεζόδρομους
πλήρης αναρχία.
Πρόσφατα η δημοτική αρχή τοποθέτησε κάγκελα για να
περιορίσει στους προβλεπόμενους από τον κανονισμό χώρους την ανάπτυξη
τραπεζοκαθισμάτων και αμέσως τοποθετήθηκαν τραπεζάκια και σκαμπό έξω από τα
κάγκελα.
Προσοχή! Διαφωνώ κάθετα με την τοποθέτηση αυτών των
ακαλαίσθητων σιδερικών όχι μόνο για λόγους αισθητικής αλλά και για ουσιαστικούς
λόγους. Πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχουν κάγκελα σε πεζόδρομους. Ούτε καν στους
πεζόδρομους του Μόντε Κάρλο! Άλλο όμως αυτό και άλλο η άμεση καταπάτηση κάθε
έννοιας νομιμότητας και η παραβίαση των αποφάσεων του Δήμου επιδεικνύοντας μάλιστα
μια φθηνή όσο και τριτοκοσμικού στυλ μαγκιά.
Στον κόμβο του Φαλήρου, μπροστά στην οικοδομή Πετρίδη,
χάσκει εδώ και ένα μήνα παρατημένη η ..«πρωτοποριακή» ξύλινη κατασκευή με το
μπάνερ που διαφήμιζε την «3η Εβδομάδα Αρχιτεκτονικής» που διοργάνωσε
ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Καβάλας με τον αισθαντικό τίτλο «Τα κτήρια της λήθης».
Η εκδήλωση έγινε από τις 24 έως τις 30 Σεπτεμβρίου και 15 μέρες μετά το τέλος
της η ξύλινη κατασκευή με το μπάνερ παραμένει ακόμη εκεί. Κατάντησε να είναι το
«μπάνερ της λήθης».
Ας μη βαυκαλιζόμαστε λοιπόν με τις μεγαλομανίες μας και τα
σταριλίκια μας. Από όπου και να μας πιάσεις «βρωμάμε». Βαλκανικά αποβράσματα
είμαστε. Λυπάμαι που λέω τέτοιες άσχημες κουβέντες αλλά φοβάμαι ότι είναι η
αλήθεια. Έτσι αποδεικνύουν τα πραγματικά περιστατικά που λέει κι ένας κολλητός
μου που ξημεροβραδιάζεται στα δικαστήρια.
