Ποίηση διεκδικούσα Νόμπελ

Καθώς καθόμουνα προχθές ρεμβάζων αναιτίως

αχόν και κρότον φοβερόν ακούω αιφνιδίως.

Τρόμος κατέλαβεν ευθύς την άδολην ψυχήν μου

επηρεάζοντας δεινώς πάσαν του νου πτυχήν μου

Ψάχνων να βρω ο δυστυχής το αίτιον του τρόμου

ένιωσα σαν να βρέθηκα σε πίστα ιπποδρόμου

όπου τ’ αλόγατα χυμούν και ροβολούν αγρίως

με φοβερόν χλιμιντρισμόν ορμούν αρειμανίως

Και η αίσθησίς μου τελικώς δεν ήτο λανθασμένη

σαν παστουρμάς που βγάλανε άσχετοι το τσιμένι

Κι έτσι στο βάθος φάνηκε άτι λευκόν ωραίον

καλπάζοντας να έρχεται ως πεινασμένος λέων.

Και τότε διαπίστωσα με δέος είν’ αλήθεια

-όπως μικρό με τάιζε η μάνα μου ρεβύθια-

ότι γυναίκα φοβερή ήτο ο αναβάτης

σαν τον Ιβάν τον τρομερό έμοιαζε στρατηλάτης

Τις υποθέσεις άρχισα με το μυαλό να κάνω

ποια αμαζόνα άραγε κάνει τον ινδιάνο

και με τις μπάντες έρχεται μ’ άλογο που σπινιάρει

κι όλοι να φύγουν τρέχουνε τρέμοντες σαν το ψάρι.

Μην είν’ η Κορίνα η Πρασσά πάνω στο άσπρο άτι

που αμαζόνα ντύθηκε μη και την πιάσει μάτι;

και μες τη φούρια έρχεται για να μας αναγγείλει

πανηγυράκια κανα δυό, με υψηλό κονδύλι;

Μήπως στο άσπρο άλογο είναι η Δρακονάκη;

Ή μήπως είναι η Μαριώ και κόρη Φραντζεσκάκη;

Λες να ‘ναι η δήμαρχος αυτή η Δήμητρα Τσανάκα

που καβαλάει τ’ άλογο; Θα ‘χει μεγάλη πλάκα

Δεν είν’ η Κορίνα η Πρασσά μήτε η Δρακονάκη

Μηδέ η δήμαρχος παιδιά μήτε η Φραντζεσκάκη

Διότι ετούτον τον καιρόν που ανθίζ’ η αλαζονεία

μία μονάχα καβαλάει, τη λένε Αναστασία

Δεν καβαλάει άλογο και ούτε καν μουλάρι

μα σε καλάμι έδεσε κάποιο παλιό σαμάρι

και μες τη πιάτσα τριγυρνά με κομπασμό μεγάλο

κι όλο τα ίδια τσαμπουνάει, μοιάζει με παπαγάλο:

«Απ’ την Καρβάλη έρχομαι με λόγο τσεκουράτο

και δεν αφήνω τίποτε ΕΓΩ να πέσει κάτω

ΕΓΩ τα πήρα τα λεφτά από το Ηλιάδη

μόνο ΕΓΩ ενήργησα χωρίς κανά ψεγάδι»

«Όλοι οι προηγούμενοι κι αυτοί που μ’ επικρίνουν

δεν κάναν τίποτα ποτέ και τα’ απ’ αυτά τους ξύνουν

Μόνον ΕΓΩ κατάφερα τα χρήματα να πάρω

με τρόπο που θα ταίριαζε σε έμπειρο κουρσάρο»

«Γι’ αυτό λοιπόν δοξάστε με, γράψτε για με τραγούδια

και στείλτε στο γραφείο μου πολύχρωμα λουλούδια

Είμαι ΕΓΩ μοναδική, μπροστά μου όλοι οι άλλοι

Είναι μυρμήγκια θλιβερά κι ΕΓΩ μόνον ΜΕΓΑΛΗ».

Λέω λοιπόν τελειώνοντας σαν ποιητής του κώλου

πως και ο ίδιος ο Χριστός εκάθησε επί πώλου

για να μας δείξει και να πει σε όλη την οικουμένη

πως μόνο οι απλοί κι οι ταπεινοί είναι ευλογημένοι

Η Βενιζέλου θα πεθάνει πριν καλά - καλά αναγεννηθεί

Η χθεσινή εύκολη συναίνεση της Δημάρχου Δήμητρας Τσανάκα να επανακάμψουν τα αστικά λεωφορεία στην οδό Βενιζέλου μετά το τέλος των εργασιών σε είκοσι περίπου μέρες, είναι στην ουσία ο θάνατος αυτού του δρόμου πριν καλά – καλά αποδοθεί στην τοπική κοινωνία με την νέα του μορφή και την επίσης νέα του λειτουργία ως αναγεννημένος νέος, σύγχρονος και όμορφος κεντρικός μονόδρομος.

Η Δήμητρα Τσανάκα υπέκυψε στις πιέσεις της διοίκησης του αστικού ΚΤΕΛ χωρίς στην ουσία να λάβει υπ’ όψιν της την φιλοσοφία με βάση την οποία κατασκευάσθηκε αυτό το μεγάλο έργο και χωρίς να σκεφτεί το συμφέρον όλης της τοπικής κοινωνίας.

Τα αστικά λεωφορεία θα φέρουν την ασφυξία στην οδό Βενιζέλου και θα δημιουργήσουν πολύ μεγάλο πρόβλημα στην ούτως ή άλλως άθλια κατάσταση που επικρατεί στο κέντρο της Καβάλας με το οξύτατο κυκλοφοριακό και την παράνομη στάθμευση και για την οποία φυσικά όλοι έχουμε το μερίδιο της ευθύνης μας.

Το αστικό ΚΤΕΛ κατάφερε στην χθεσινή συνάντηση με την δήμαρχο να επαναφέρει στην ουσία όλα τα δρομολόγια των λεωφορείων του στην οδό Βενιζέλου. Διότι αυτά για τα οποία η διοίκηση του ΚΤΕΛ ισχυρίζεται ότι παραμένουν στην Ερυθρού Σταυρού είναι δρομολόγια χωρίς καμιά απολύτως σημασία. Το ένα μάλιστα είναι εποχιακό και πραγματοποιείται μόνον το καλοκαίρι και μάλιστα για ένα διάστημα μόλις 11 εβδομάδων. Τα άλλα δύο - Νο 10 (Νεάπολις) και Νο 2 (Δεξαμενή από Ρούσβελτ)- είναι αραιά, δεν πραγματοποιούνται Σάββατο απόγευμα, Κυριακές και αργίες και ορισμένα μάλιστα καλύπτονται πολλές φορές από τις άλλες γραμμές.

Σχετικά επίσης με το επιχείρημα των ανθρώπων του αστικού ΚΤΕΛ ότι η δρομολόγηση των λεωφορείων από την οδό Ερυθρού Σταυρού έφερε μείωση στα εισιτήρια κατά 20% είναι χωρίς τεκμηρίωση αφού το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που κατασκευαζόταν η οδός Βενιζέλου, τα σχολεία δεν λειτουργούσαν καθώς επίσης και το Δημοτικό Ωδείο είχε κλείσει οπότε ούτως ή άλλως η κίνηση των μαθητών ήταν όχι απλώς περιορισμένη αλλά μηδενική.

Τέλος όσο κι αν ισχυρίζονται οι υπεύθυνοι του αστικού ΚΤΕΛ ότι θα φροντίσουν να μη συμπίπτουν τα δρομολόγια των τεσσάρων γραμμών που διέρχονται από την οδό Βενιζέλου, ώστε να μην έχουμε το φαινόμενο δύο και τριών λεωφορείων στη σειρά μέσα στον στενό αυτό μονόδρομο, είναι βέβαιο, και το γνωρίζουν και οι ίδιοι από την εμπειρία τους, ότι αυτό είναι ανέφικτο αφού είναι τόσο μεγάλη η κίνηση στο κέντρο της πόλης ώστε ακόμη και να θέλεις δεν μπορείς να ρυθμίσεις επακριβώς τα δρομολόγια. Άλλωστε ο κάθε ένας που κυκλοφορεί με λεωφορείο το ξέρει αυτό καλά από τις «έξυπνες στάσεις» όπου τις περισσότερες φορές οι ενδείξεις για την άφιξη του λεωφορείου στη στάση πέφτουν έξω.

Οι τέσσερις γραμμές που συμφωνήθηκε να διέρχονται από την οδό Βενιζέλου είναι οι πυκνότερες από όλες τις γραμμές του αστικού ΚΤΕΛ και μάλιστα τα δρομολόγια σε ώρες αιχμής πραγματοποιούνται ανά δέκα (10) λεπτά. Πρόκειται για τις γραμμές Νο1 (Βύρωνος), Νο 4 (Κηπούπολη), Νο 5 (Άγ. Λουκάς) και Νο 11 (Νοσοκομείο – Περιγιάλι).

Η πεποίθησή μας είναι ότι η οδός Βενιζέλου όπως διαμορφώθηκε τώρα δεν χωράει παραπάνω από μία γραμμή αστικού λεωφορείου.

Νομίζουμε ότι η Δήμητρα Τσανάκα θα πρέπει να το ξανασκεφτεί, να καλέσει και να συζητήσει με ειδικούς επιστήμονες το θέμα αυτό και να πάρει μια απόφαση όχι εξυπηρετώντας το συμφέρον μιας ιδιωτικής επιχείρησης αλλά το γενικότερο καλό της πόλης.