Ο νέος διχασμός

Εν αναμονή της κρίσιμης σημερινής μέρας σε σχέση με την διαπραγμάτευση στις Βρυξέλλες, ακούω από διάφορα χείλη ότι αυτή η κυβέρνηση εξελέγη με την σαφή εντολή από το λαό να μη βγάλει τη χώρα από το ευρώ και την Ευρώπη γενικότερα.

Οργανώνονται μάλιστα και σχετικά συλλαλητήρια σε όλη την επικράτεια (και στην Καβάλα επίσης) όχι για να στηρίξουν την κυβέρνηση σ΄ αυτήν την ύστατη προσπάθειά της να πετύχει μια αξιοπρεπή για την Ελλάδα διαπραγμάτευση και λύση, αλλά για να την πιέσουν να κρατήσει την χώρα στο ευρώ …πάση θυσία (!!!)

Όμως όπως θυμάμαι –και θυμάμαι καλά- ο ΣΥΡΙΖΑ που αποτελεί τον βασικό κορμό της κυβέρνησης, υπερψηφίστηκε από ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας για να απαλλάξει τη χώρα από το ανυπόφορο βάρος της παρατεταμένης λιτότητας που επέβαλαν τα μνημόνια στη ζωή μας τα τελευταία πέντε χρόνια και τα οποία κατέστησαν την καθημερινότητα της πλειοψηφίας των Ελλήνων ανυπόφορη και το βίο μας αβίωτο.

Κι αυτό ακριβώς προσπαθεί και επιδιώκει πέντε μήνες τώρα η κυβέρνηση αντιμετωπίζοντας από τους εταίρους – δανειστές μας μια ασφυκτική πίεση και έναν ακήρυχτο αλλά σκληρότατο ψυχολογικό πόλεμο με παράλληλο κλείσιμο των στροφίγγων χρηματοδότησης της χώρας ώστε να εξαναγκαστούμε σε άτακτη υποχώρηση και να συρθούμε σε μια από τα ίδια συμφωνία με επώδυνα μέτρα και νέα μακρά περίοδο λιτότητας και ταπείνωσης.

Και ακριβώς στην κρίσιμη αυτή στιγμή που πρέπει να βρει τη χώρα ενωμένη σαν μια γροθιά, τη στιγμή μάλιστα που έχουμε και την υποστήριξη λαϊκών στρωμάτων από πολλές ευρωπαϊκές χώρες όπου έγιναν χθες και προχθές μεγάλα συλλαλητήρια υπέρ της Ελλάδας, έρχονται κάποιοι άνθρωποι εδώ στην χώρα μας να διαδηλώσουν, λέει, όχι για να στηρίξουν την κυβέρνηση στην διαπραγμάτευση αλλά για να μη βγει η χώρα από το ευρώ …«πάση θυσία». Δηλαδή στην ουσία να δώσουν επιχειρήματα στην άλλη πλευρά να επιμένει σε πολιτικές λιτότητας και περεταίρω εξαθλίωσης του ελληνικού λαού.

Κρίμα που αυτή η κρίσιμη για τη χώρα ώρα μας βρίσκει διχασμένους. Κρίμα…

Θέμα μετονομασίας οδού Ομονοίας: Πρωτοπόρα η τοπική κοινωνία, έσυρε απ’ το γιακά τους ταγούς της πόλης

Με την απόφαση της δημάρχου κ. Δήμητρας Τσανάκα να το αποσύρει έληξε όπως φαίνεται το θέμα της ενδεχόμενης μετονομασίας της οδού Ομονοίας σε οδό Αποστόλου Παύλου.

Μετά την εμπεριστατωμένη επιστολή του Εμπορικού Συλλόγου αλλά και την έντονη αντίδραση της τοπικής κοινωνίας που εκφράστηκε ευρύτατα μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και όχι μόνον, η Δήμητρα Τσανάκα «μέτρησε» σωστά τα δεδομένα και λειτούργησε με απλή και κοινή λογική αποσύροντας το θέμα που μόνον αναστάτωση έφερε στην πόλη η οποία ούτως ή άλλως έχει μια σειρά άλλων σοβαρότερων προβλημάτων να αντιμετωπίσει και να επιλύσει.

Η Δήμητρα Τσανάκα έχει μια τάση να ενεργεί και να αντιδρά λίγο βιαστικά, λίγο επιπόλαια, λίγο «με την καλή της την καρδιά» και να δημιουργεί μικρά ή και μεγαλύτερα προβλήματα που αναστατώνουν την πόλη και δημιουργούν «θέματα» από εκεί που δεν το περιμένεις. Νομίζουμε ότι θα πρέπει να καταλάβει ότι βρίσκεται σε μια θέση όπου δεν χωρούν ελαφράδες και χαλάρωση όπως ίσως έχει μάθει να λειτουργεί στην προσωπική της ζωή όπου και λόγω του ανοιχτού και ανέμελου χαρακτήρα της θα μπορούσαν όχι απλώς να δικαιολογηθούν αλλά και να εκληφθούν ως θετικά στοιχεία της προσωπικότητάς της. Έχει πράγματι η Δήμητρα Τσανάκα αυτήν την αύρα του ανοιχτού ανθρώπου που γίνεται γρήγορα φιλικός και αποδεκτός στις παρέες, στις συναθροίσεις στις μικρές και ευρύτερες συναναστροφές της.

Όμως άλλο όταν ιδιωτεύεις κι άλλο όταν καλείσαι να διαχειριστείς μια θεσμική θέση πολύ σημαντική όπως είναι η θέση του δημάρχου μιας μεγάλης πόλης, ενός μεγάλου δήμου όπως είναι ο δήμος Καβάλας. Εκεί τα πράγματα είναι διαφορετικά. Δεν λέμε να απαρνηθεί και να διαγράψει τα στοιχεία του χαρακτήρα της και της προσωπικότητάς της. Άλλωστε σε έναν ώριμο άνθρωπο αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο. Οφείλει όμως να ενεργοποιήσει τις λειτουργίες ελέγχου των κινήσεών της, να βάλει μηχανισμό χρονοκαθυστέρησης στις αποφάσεις της ώστε να μην υποπίπτει σε εύκολα λάθη που εκθέτουν την ίδια και βάζουν σε μπελάδες το δήμο.

Η αλήθεια είναι ότι βρίσκεται λιγότερο από ένα χρόνο στη θέση αυτή και υπάρχει πάντα η τάση στην κοινωνία να την δικαιολογεί και να παραβλέπει κάποια λάθη και κάποιες αστοχίες. Πρέπει όμως κάποτε να αρχίσει να λειτουργεί με τη σοβαρότητα και τη συνέπεια που απαιτεί η θεσμική θέση στην οποία την έταξε η τοπική κοινωνία.

Φέεεεεεετα Δήμητρα. Όπως λέει και η διαφήμιση αναφερόμενη σε τυρί γνωστής εταιρίας που θέλει χρόνο για να ωριμάσει.

Στο θέμα λοιπόν της μετονομασίας της οδού Ομονοίας η δήμαρχος ενήργησε και πάλι βιαστικά δημιουργώντας το γνωστό πρόβλημα και την αναστάτωση στην πόλη που μετά τις αντιδράσεις είχε σαν αποτέλεσμα να το μαζέψει άρον – άρον και να το πάρει πίσω. Δεύτερο βιαστικό λάθος μετά το θέμα του Εβραϊκού μνημείου. Όμως αξιοσημείωτο σ’ αυτήν την περίπτωση δεν είναι μόνον η βεβιασμένη απόφαση της Δήμητρας Τσανάκα. Αλλά και η άνευ ουδεμίας αντιδράσεως αποδοχή του αιτήματος του εκκλησιαστικού συμβουλίου του Αγίου Παύλου από το σύνολο των επικεφαλής των άλλων δημοτικών παρατάξεων που φάνηκαν να μην έχουν αντιρρήσεις και να είναι έτοιμοι να στηρίξουν με την ψήφο τους το αίτημα αυτό. Χαρακτηριστικό μάλιστα είναι ότι ο Άρης Βέρος της «Συμπαράταξης Πολιτών» δεν έβγαλε άχνα όταν σε άλλες περιπτώσεις όχι απλώς είναι λαλίστατος αλλά και αναπτύσσει μεγαλοφώνως και επί μακρόν τις απόψεις τους επί παντός του επιστητού.

Οπότε η τοπική κοινωνία πήρε το παιχνίδι στα χέρια της και τόσο με την αντίδραση του Εμπορικού Συλλόγου και την ανακοίνωσή του όσο και με την αυθόρμητη δημιουργία σχετικής δημόσιας ομάδας στο facebook όπου σε λίγες ώρες εκατοντάδες Καβαλιώτες εκφράστηκαν αρνητικά σε οποιοδήποτε επιχείρηση αλλαγής του ονόματος της οδού Ομονοίας, απετράπη η μετονομασία και η δήμαρχος αναγκάσθηκε να κάνει πίσω.

Σημαντική και θαρραλέα ήταν και η δημόσια παρέμβαση του συμπολίτη μας δικηγόρου και πρώην προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Παύλου Γεωργιάδη, που με παρρησία υποστήριξε την άποψη της μεγάλης πλειοψηφίας της τοπικής κοινωνίας να μην αλλάξει το όνομα της ιστορικής οδού Ομονοίας.

Έτσι λοιπόν για άλλη μια φορά η κοινωνία, ο κόσμος, ο λαός εμφανίζεται να πρωτοπορεί στον αγώνα και την προσπάθεια για την επίλυση ενός θέματος και οι ταγοί του να σέρνονται από πίσω του ενώ θα έπρεπε να έχει γίνει το ακριβώς αντίθετο και να είναι εκείνοι που θα εμπνεύσουν τον κόσμο να τους ακολουθήσει.

Η στήλη δεν πιστεύει ότι υπάρχουν νικητές και νικημένοι στο θέμα της αλλαγής ονόματος της οδού Ομονοίας που επιχειρήθηκε από τη δημοτική αρχή. Το θέμα έληξε και πρέπει να πάμε παρακάτω. Ελπίζω όλοι μας να γίναμε σοφότεροι απ’ αυτό και να προσπαθήσουμε ο καθένας από το μετερίζι του να συμβάλλουμε στην επίλυση των σοβαρών (πολύ σοβαρότερων της μετονομασίας ενός δρόμου) προβλημάτων που έχει η πόλη αλλά και η ίδια η τοπική κοινωνία που καμιά φορά στέκεται αποστασιοποιημένη από τα προβλήματα νομίζοντας ότι …αφορούν άλλους.

Όλοι μαζί λοιπόν μπορούμε, όπως λέει και το σχετικό σλόγκαν τηλεοπτικού σταθμού.

Όχι στο νέο φονταμενταλισμό

Η παρουσίαση του αιτήματος του εκκλησιαστικού συμβουλίου του Αγίου Παύλου από τους δύο εφημέριούς του στην συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου την Τρίτη για αλλαγή του ονόματος της οδού Ομονοίας σε «Αποστόλου Παύλου» και η απνευστί αποδοχή του αιτήματος αυτού από πλευράς της δημάρχου κ. Δήμητρας Τσανάκα, προκάλεσε μια ευρεία όσο και έντονη αντίδραση από τους πολίτες της Καβάλας, ανεξαρτήτως πολιτικών και παραταξιακών προτιμήσεων.

Χθες μάλιστα στους αντιδρώντες, προστέθηκε και ο Εμπορικός Σύλλογος Καβάλας που με μια μακροσκελή όσο και εμπεριστατωμένη ανακοίνωσή του εξηγεί τους λόγους που αντιτίθεται στην πρόθεση της δημάρχου να υλοποιήσει την επιθυμία του εκκλησιαστικού συμβουλίου του Αγίου Παύλου και κατ’ επέκταση και την σύμφωνη γνώμη του μητροπολίτη.

Η αντίδραση των απλών Καβαλιωτών εκφράστηκε και με μια αυθόρμητη και άμεση δημιουργία σελίδας στο facebook με την ονομασία «ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΟΜΟΝΟΙΑΣ» που σε λίγες ώρες απέκτησε εκατοντάδες μέλη.

Στην σελίδα αυτή αναρτήθηκαν παλιές και σπάνιες φωτογραφίες από την οδό Ομονοίας αλλά αναπτύχθηκε συγχρόνως και ένας διάλογος όπου εκφράζεται εμφανώς η αντίθεση του κόσμου για τη μετονομασία της οδού Ομονοίας.

Η αλήθεια είναι ότι κυριαρχεί ο συναισθηματισμός αλλά δεν είναι και λίγος ο κόσμος που προτάσσει και άλλους λόγους.

Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους είναι φανερό ότι δεν συμβάλλεις ούτε κατ’ ελάχιστον στην ανάπτυξη του θρησκευτικού τουρισμού δίνοντας απλώς το όνομα του Αποστόλου Παύλου στον εμπορικότερο δρόμο της πόλης. Και η ίδια η δήμαρχος Δήμητρα Τσανάκα είμαι σίγουρος ότι δεν το πιστεύει αυτό. Ποιος εχέφρων και λογικός άνθρωπος θα το πίστευε άλλωστε;

Για να δημιουργήσεις συνθήκες ανάπτυξης θρησκευτικού τουρισμού πρέπει να υλοποιήσεις σειρά μεγάλων έργων, υποδομών, πολιτιστικών και καλλιτεχνικών θεσμών, ανάλογο brand name και μια σειρά από άλλες δραστηριότητες για τα οποία η Καβάλα μας μάλλον δεν έχει κάνει τίποτα ή τέλος πάντων ελάχιστα.

Είναι φανερό λοιπόν ότι ο λόγος αυτός που επικαλείται η κ. Τσανάκα είναι μια φούσκα άνευ ουσιαστικού περιεχομένου και σημασίας. Και μάλιστα έχει τέτοια βιασύνη να υλοποιήσει την επιθυμία του μητροπολίτη θαρρείς και θέλει να προλάβει και το φετινό καλοκαίρι να εκμεταλλευτεί τα εκατομμύρια των τουριστών που θα συρρεύσουν στην Καβάλα μόλις μάθουν την αλλαγή του ονόματος της οδού Ομονοίας σε «Αποστόλου Παύλου».

Προφανώς άλλοι είναι οι λόγοι αυτής της φούριας της και νομίζω ότι θα τους καταλάβει ο καθένας αν συνδυαστούν με την απάντηση που έδωσε ο τέως δήμαρχος Κωστής Σιμιτσής όταν προκλήθηκε από το γράφοντα να απαντήσει αν είναι υπέρ ή κατά της μετονομασίας της οδού Ομονοίας σε «Αποστόλου Παύλου». Έγραψε επί λέξει ο κ. Σιμιτσής στο facebook: «Να λοιπόν, Θόδωρε, που όλοι μας είμαστε ικανοί να φορέσουμε το ιμάτιο του Ιεροεξεταστή. Πιστεύεις στ' αλήθεια ότι πρώτη φορά μπαίνει ζήτημα μετονομασίας του συγκεκριμένου δρόμου; Αν συμφωνούσα, θα είχε ήδη γίνει!»

Αποκαλύπτεται λοιπόν ότι πιέσεις υπήρχαν από καιρό για την μετονομασία αυτή. Απλώς τώρα φαίνεται πως ευρέθη ο χαλαρός αποδέκτης του αιτήματος ενώ συνέβαλε φυσικά και το πρόσφορο κλίμα που δημιούργησαν τα πρόσφατα γεγονότα τα οποία κατέληξαν στα αποκαλυπτήρια της προηγούμενης Κυριακής.

Αλγεινή εντύπωση προκαλεί και το γεγονός ότι μέχρι τώρα εκδηλώνεται χλιαρή έως ανύπαρκτη αντίδραση από τις υπόλοιπες δημοτικές παρατάξεις. Προφανώς πολλοί υπολογίζουν με ψηφοθηρικούς όρους την τοπική εκκλησία με την οποία θέλουν να τα έχουν καλά.

Προσωπικά, είναι γνωστό, ότι είμαι αντίθετος στην αλλαγή του ονόματος της οδού Ομονοίας. Το διακηρύττω καθημερινά το έχω γράψει ήδη. Δεν κρύβω ότι υπάρχουν και συναισθηματικοί λόγοι που με κάνουν να αντιδρώ σ’ αυτήν την αλλαγή. Όπως πολλοί συμπολίτες μου έτσι κι εγώ συνδέομαι με μνήμες ζωής μ’ αυτόν τον δρόμο. Θυμάμαι μαγαζιά, ανθρώπους, γραφικές φιγούρες, γεγονότα, μέρες και νύχτες παιδικών και εφηβικών χρόνων. Και επί 22 χρόνια εργαζόμουν και διατηρούσα στη συνέχεια μια ιστορική επιχείρηση επί της οδού Ομονοίας. Το πρακτορείο - βιβλιοπωλείο «Παπαδόγιαννη». Όμως έχω πιο ισχυρούς λόγους να αντιδρώ. Παρατηρώ τελευταία μια προσπάθεια επιβολής ενός φονταμενταλιστικού μοντέλου που εισχωρεί όλο και περισσότερο σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Όσο κι αν ακούγεται υπερβολικό το συνδέω και με την συντηρητικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία χρόνια όπου –και λόγω της κρίσης- ευνοείται η ανάπτυξη φασιστικών μορφωμάτων και ακραίων απόψεων. Δεν θέλω να γίνουμε ισλάμ. Η πίστη στο Θεό, σε όποιον θεό ή σε κανένα θεό είναι ένα τόσο προσωπικό θέμα που οφείλουμε να το προσεγγίζουμε με ευλάβεια και σεβασμό. Διότι αν μετά από όλα αυτά που έκανε η πόλη για τον Απόστολο Παύλο επιμένουμε να δώσουμε και το όνομά του στην Ομόνοια και το αποδεχτούμε σαν δήμος και σαν κοινωνία χωρίς καμία αντίδραση, αύριο θα μας ζητηθεί να αλλάξουμε και το όνομα της Καβάλας σε «Χριστούπολη» όπως ήδη έχει προταθεί από τοπική εφημερίδα. Την ίδια που πρότεινε και το όνομα «Απόστολος Παύλος» για το λιμάνι μας. Και με την διαδικασία αυτή η μέρα της θεοκρατούμενης πόλης και κοινωνίας δεν θα είναι μακριά. Και τότε πια κανείς δεν θα μας θυμάται και δεν θα μας αναγνωρίζει σαν Μέκκα του καπνού αλλά μόνον σαν Μέκκα. Του νέου φονταμενταλισμού.

Η Ομόνοια είναι ιστορία, δεν μπορεί ν’ αλλάξει όνομα

Διάβασα στο τοπικό «Χρονόμετρο» ότι πριν λίγες μέρες οι συμπαθείς ιερείς από την εκκλησία του Αγίου Παύλου Γεράσιμος Φυλακτάκης και Βασίλειος Κατσικαλάκης, επισκέφθηκαν την δήμαρχο στο γραφείο της και κατέθεσαν αίτημα μετονομασίας της οδού Ομονοίας σε οδό Αποστόλου Παύλου. Δεν ξέρω βέβαια γιατί ένα τόσο …«σοβαρό» αίτημα το κατέθεσαν οι απλοί ιερείς και όχι ο ίδιος ο μητροπολίτης του οποίου οι παρεμβάσεις, όσο να ‘ναι, έχουν κάθε φορά ένα διαφορετικό ειδικό βάρος και συζητούνται …εβρέως στην πόλη. Αλλά τέλος πάντων η κ. Τσανάκα, όπως γράφει ο συντάκτης του κειμένου Θοδωρής Σπανέλης, δέχθηκε με ενθουσιασμό την πρόταση και υποσχέθηκε μάλιστα ότι θα προχωρήσει άμεσα στις απαιτούμενες ενέργειες.

Δεν ξέρω πώς να σχολιάσω την συγκεκριμένη αντίδραση της δημάρχου γιατί η κ. Τσανάκα είναι αλήθεια ότι το τελευταίο διάστημα μας έχει μπερδέψει. Απάντησε έτσι στους ιερείς για να τους ξεφορτωθεί; Απάντησε έτσι γιατί είναι γνωστό ότι δεν είναι στον χαρακτήρα της να χαλάει καρδιές; Απάντησε έτσι γιατί δεν γνωρίζει ότι υπάρχει ήδη στην Καβάλα οδός Αγίου Παύλου; Ή απάντησε μ’ αυτόν τον τρόπο γιατί αγνοεί τη σχετική νομοθεσία;

Όπως και να ‘χει το θέμα οφείλουμε να ενημερώσουμε τόσο την κ. Τσανάκα όσο και τον κάθε ενδιαφερόμενο ότι ο σχετικός νόμος που προβλέπει την μετονομασία συνοικιών, οδών και πλατειών έχει αυστηροποιηθεί πολύ για τη συγκεκριμένη περίπτωση και ορίζει ρητά ότι «Η μετονομασία συνοικιών, οδών και πλατειών επιτρέπεται για εξαιρετικούς και μόνο λόγους» και προβλέπει μάλιστα και μια περίπλοκη όσο και χρονοβόρα διαδικασία (Νόμος 4071/2012, άρθρο 19, παράγραφος 2) όπου βασικό ρόλο διαδραματίζει η αποκεντρωμένη διοίκηση της Περιφέρειας και κάποιες επιτροπές που η ίδια συγκροτεί.

Όσο για την ουσία του θέματος νομίζουμε ότι η απόδοση τιμής εκ μέρους της Καβάλας έχει γίνει ήδη στον Απόστολο των Εθνών Παύλο πρώτα απ’ όλα με την ανέγερση του ομώνυμου ιερού ναού το 1905 ο οποίος μάλιστα είναι ο μεγαλύτερος και συγχρόνως ο καθεδρικός ναός της πόλης μας.

Η Καβάλα τίμησε τον Άγιο χρίζοντάς τον πολιούχο της και γιορτάζοντας κάθε χρόνο πανηγυρικά τη μνήμη του στις 29 Ιουνίου.  

Ο Απόστολος Παύλος τιμήθηκε επίσης με την ονοματοδοσία (εδώ και πολλές δεκαετίες) συγκεκριμένης οδού της πόλης μας με το όνομά του στην περιοχή όπου βρίσκεται ο ομώνυμος ναός. Και η οποία οδός θα πρέπει επίσης να μετονομαστεί σε περίπτωση που η Ομόνοια πάρει το όνομα του Αποστόλου Παύλου δεδομένου ότι δεν είναι δυνατόν δύο διαφορετικοί δρόμοι σε μια πόλη να έχουν το ίδιο όνομα. Άρα οι δύο ιερείς θα έπρεπε να φέρουν συγχρόνως και πρόταση για μετονομασία της ήδη υπαρχούσης οδού «Αγίου Παύλου». Ίσως σε οδό «Αγίου Πέτρου». Τέλος ύψιστη τιμή αποδόθηκε στον Άγιο και με την πρόσφατη ονομασία του κεντρικού λιμανιού της Καβάλας μας σε «Κρατικός Λιμένας Καβάλας “Απόστολος Παύλος”». Τι άλλο να κάνει αυτή η πόλη για τη συγκεκριμένη περίπτωση;

Υπάρχει ακόμη και μια παλιότερη πρόταση του συμπολίτη μας Γιάννη Αντωνιάδη ο οποίος διατέλεσε στο παρελθόν και δημοτικός σύμβουλος, να ονομασθεί «οδός Αποστόλου Παύλου» ο δρόμος που ξεκινάει από το τέλος της οδού 7^ης Μεραρχίας στην περιοχή του ξενοδοχείου «Εγνατία» μέχρι τον αρχαιολογικό χώρο των Φιλίππων διότι στην ουσία, αυτή είναι και η διαδρομή που διένυσε ο Απόστολος Παύλος από τη Νεάπολη μέχρι την πόλη των Φιλίππων.

Τέλος θα σημείωνα ότι αν ήταν τόσο εύκολο ζήτημα η μετονομασία ενός δρόμου και με αφορμή συγχρόνως την τοποθέτηση στη διασταύρωση των οδών Ερυθρού Σταυρού και Μητροπόλεως του μνημείου των Καβαλιωτών Εβραίων που εξολοθρεύτηκαν από τους ναζί και τα χθεσινά αποκαλυπτήριά του, θα μπορούσα κι εγώ με τη σειρά μου να προτείνω στη δήμαρχο να μετονομάσουμε την οδό «Μητροπόλεως» σε οδό «Εβραίων Μαρτύρων Καβάλας»

Για την ενίσχυση μάλιστα αυτής της πρότασής μου θέλω να κάνω γνωστό στη κ. Τσανάκα ότι σε κεντρικό σημείο της πόλης της Λάρισας υπάρχει πλατεία, με το όνομα «Πλατεία Εβραίων Μαρτύρων Κατοχής».

Όσο για την Ομόνοια, τι να πούμε; Όλη η ιστορία της σύγχρονης Καβάλας περνά μέσα απ’ αυτόν τον δρόμο. Πήρε το όνομά της το 1924 για να σηματοδοτήσει την ομόνοια ανάμεσα σε βασιλικούς και βενιζελικούς. Πέρασαν απ’ αυτόν το δρόμο όλοι οι ηγέτες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Υπάρχουν στα αρχεία της «Πρωϊνής» εκατοντάδες φωτογραφίες. Ακόμη κι ο πατριάρχης Αθηναγόρας, που επισκέφθηκε την πόλη μας το 1963, βάδισε στην Ομόνοια για να φτάσει στον Άγιο Παύλο. Βασιλείς, πρωθυπουργοί, υπουργοί, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, τμήμα του ΕΛΑΣ που απελευθέρωσε την Καβάλα στις 13 Σεπτεμβρίου του 1944, απλός κόσμος που έκανε την βόλτα του πάνω κάτω τα Κυριακάτικα απογεύματα σαν μόνη διασκέδαση μαζί με τον κινηματογράφο και που η Ομόνοια διέθετε τρεις. Όλες οι παρελάσεις μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’60 γινόταν στην Ομόνοια. Άλλοτε με φορά προς το κέντρο, άλλοτε προς το Φέσσα. Αλλά και διαδηλώσεις, πορείες (μέχρι και σήμερα), συγκρούσεις με τις αστυνομικές αρχές. Τι άλλο να πούμε. Σήμερα είναι ο εμπορικότερος δρόμος της πόλης με κάποια από τα μαγαζιά να μετρούν πολλές δεκαετίες ιστορίας ζωής και λειτουργίας. Και είμαι σίγουρος πως αν γινόταν ένα δημοψήφισμα δεν θα υπήρχε ούτε ένας Καβαλιώτης να θέλει να αλλάξει το όνομα της Ομόνοιας. Γιατί σε κάποιες περιπτώσεις το συναίσθημα είναι τόσο ισχυρό που σε καθοδηγεί με ασφάλεια και δεν μπορείς ούτε να το αγνοήσεις ούτε να το προδώσεις.

Είμαστε μια συντηρητική και οπισθοδρομική κοινωνία

Είμαστε τελικά μια άκρως συντηρητική και συγχρόνως μια οπισθοδρομική τοπική κοινωνία. Κοιτάζουμε να μη χαλάσουμε τη βολή μας, να διαφυλάξουμε το στενώς εννοούμενο ατομικό μας συμφέρον, έστω και πρόσκαιρα χωρίς να έχουμε το θάρρος να κοιτάξουμε μακρύτερα από τη μύτη μας, στο μέλλον –όχι στο απώτερο αλλά στο εγγύς μέλλον- και να κατανοήσουμε ότι θα είμαστε ευτυχισμένοι όταν και η κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε θα είναι ευτυχισμένη.

Μετρώ αυτές τις μέρες τις αντιδράσεις για την επικείμενη μονοδρόμηση της Βενιζέλου. Ένα έργο που το πρότειναν επιστήμονες συγκοινωνιολόγοι ύστερα από μελέτες και που ο καθένας μας νιώθει ότι θα αλλάξει προς το καλύτερο τη ζωή στο κέντρο της πόλης.

Όποιος περνά σήμερα από τον πολύπαθο αυτόν δρόμο αντιλαμβάνεται αμέσως την αφόρητη κατάσταση που επικρατεί. Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να συνεχίζει να ζει και να λειτουργεί αυτός ο δρόμος μ’ αυτές τις απαράδεκτες τριτοκοσμικές συνθήκες. Με το κυκλοφοριακό αλαλούμ, με την αναρχία στη στάθμευση, με την καρκινογόνο μόλυνση των καυσαερίων. Αν είναι δυνατόν να μην αλλάξει τίποτα και να μπορεί ο καθένας χωρίς κανένα έλεγχο να παρκάρει όπου και όσο θέλει και να γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του αν με την ενέργειά του αυτή δημιουργεί τεράστιο κυκλοφοριακό πρόβλημα.

Βλέπω και τις πολιτικές αντιδράσεις. Τις τάχαμου δήθεν βασιζόμενες σε ευαισθησίες υπέρ των επαγγελματιών της περιοχής αλλά και τις άλλες τις ντεμέκ επιστημονικοτεχνικές. Λόγια, λόγια, λόγια για να μη κάνουμε ούτε μισό βήμα μπροστά. Να συντηρούμε μια απαράδεκτη, για στοιχειωδώς πολιτισμένο σύγχρονο αστικό περιβάλλον, κατάσταση.

Και μου τη δίνει πραγματικά που βλέπω, κυρίως στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, να υπερηφανευόμαστε για την πανέμορφη πόλη που έχουμε, το Μόντε Κάρλο της Ελλάδας και άλλες τέτοιες μαλακίες.

Τελικά έχουμε την πόλη που μας αξίζει. Μια πόλη που ασφυκτιά, πυκνοδομημένη άναρχα, χωρίς ελεύθερους χώρους, χωρίς πράσινο και με μια κοινωνία συντηρητική, οπισθοδρομική, συμφεροντολόγα και ατομικίστρια (sic).

Με τις υγείες μας…

Κεφάλαιο για την Καβάλα ο Θοδωρής Γκόνης

«Έγραψε» και πάλι ο Θοδωρής Γκόνης με το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Φιλίππων που παρουσιάστηκε προχθές στον περιβάλλοντα χώρο του αρχαίου θεάτρου από τη δήμαρχο Δήμητρα Τσανάκα, τον αντιδήμαρχο Μιχάλη Λυχούνα και τον ίδιο τον καλλιτεχνικό διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ.

Πλούσιο και ευρηματικό με σημαντικές εκδηλώσεις μέσα στην πόλη πέραν των παραστάσεων αρχαίου δράματος που εκ παραδόσεως ανεβαίνουν στο αρχαίο θέατρο.

Άλλωστε αυτές οι πολυάριθμες εκδηλώσεις μέσα στην πόλη, που ζωντανεύουν την Καβάλα μας και της δίδουν μια φωτεινή εικόνα πολιτιστικού τόπου όπου υπάρχει οργασμός έκφρασης και δημιουργίας, είναι και η μεγάλη συμβολή του Γκόνη στον εμπλουτισμό του Φεστιβάλ και την αναβάθμισή του.

Από το 2009 που ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του Φεστιβάλ Φιλίππων, μας πρότεινε νέους χώρους, ανακαλύψαμε μαζί του το απεντομωτήριο, το λιμάνι, το λιμενοβραχίονα, το παλιό αεροδρόμιο του Αμυγδαλεώνα, παραδοσιακά καφενεία, αυλόγυρους εκκλησιών, μέρη που ποτέ δεν είχε περάσει από το μυαλό μας ότι θα προσφέρονταν για να ανέβουν παραστάσεις, να παρουσιαστούν ποιητικές βραδιές, να απολαύσουμε μοντέρνο χορό.

Ο Γκόνης μας σύστησε τους ντόπιους συγγραφείς, δίδοντας παραγγελίες για πρωτότυπα έργα. Ο Γκόνης μας έβγαλε από την πληκτική συνήθεια να βλέπουμε απλώς κάποιες συμπαθητικές παραστάσεις στο αρχαίο θέατρο. Και τέλος κοινώνησε στα μεγάλα αθηναϊκά μέσα την κοσμογονία που γίνεται στην Καβάλα το καλοκαίρι.

Η οποία αλλάζει όψη με τα μεγάλα μπάνερς στους δρόμους όπου μπορεί να βλέπει ο ντόπιος αλλά και ο επισκέπτης τον Παπαδιαμάντη, τον Καβάφη αλλά και τους μεγάλους ποιητές μας.

Ο Γκόνης αποτελεί κεφάλαιο για την Καβάλα. Ιδιαίτερα αυτή την εποχή μπορεί να συμβάλλει στην έτι περεταίρω αναβάθμιση και προβολή της πόλης μας. Η δημοτική αρχή και ιδιαίτερα η Δήμητρα Τσανάκα νομίζουμε ότι το αντιλαμβάνεται και θα πρέπει λοιπόν να εκμεταλλευτεί αυτό το κεφάλαιο. Και ο τρόπος υπάρχει. Να μη το αφήσει να φύγει. Να το κρατήσει ανανεώνοντας το συμβόλαιό του που λήγει τον Οκτώβριο. Θα είναι μια έξυπνη κίνηση που μόνο κέρδος θα φέρει στην Καβάλα μας αλλά θα προσθέσει και πόντους στην ίδια την δήμαρχο σαν πολιτική και αυτοδιοικητική παρουσία.