Μακάριος Λαζαρίδης – Γιώργος Γραμμένος: Οι δύο όψεις του νομίσματος που λέγεται Νέα Δημοκρατία

Μετά από τέσσερα και πλέον, πικρά για την ίδια, χρόνια στην αντιπολίτευση, η Νέα Δημοκρατία, έρχεται, όπως όλα δείχνουν, ξανά στην εξουσία και μάλιστα με το ισχυρό πλεονέκτημα μιας πιθανής αυτοδυναμίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όλο αυτό το διάστημα, έκανε τα πάντα όπως αποδείχτηκε, για να της προσφέρει αυτό το δώρο και εκείνη όχι απλώς το αποδέχεται αλλά το αρπάζει με όλη εκείνη την ορμή και τη λαχτάρα που έχει ένα παιδί με το καινούριο του παιχνίδι, ή μια χήρα στο κρεβάτι, όπως σοφά λέει ο λαός μας.

Ποια όμως είναι σήμερα η Νέα Δημοκρατία και τι σχέση έχει με το κόμμα που παρέδωσε βαριά ηττημένο ο Αντώνης Σαμαράς στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη στις αρχές του 2015.

Η απάντηση είναι ότι έχουν επέλθει πολλές αλλαγές. Και η δικιά μας εκτίμηση είναι ότι οι αλλαγές αυτές είναι προς το χειρότερο.

Η αρνητική μετάλλαξη του κόμματος οφείλεται αφενός σε εξωγενείς παράγοντες αφετέρου δε και στη μοίρα που έχουν τα μεγάλα αστικά κόμματα στην Ελλάδα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, να διοικούνται από τρεις οικογένειες, τρία μεγάλα πολιτικά τζάκια, που ως ένα βαθμό έχουν επηρεάσει καθοριστικά την ιστορία του τόπου μας τα τελευταία ογδόντα χρόνια. Κι αν σκεφτεί κανείς ότι η Ελλάς στη νεότερη ιστορία της υπάρχει σαν ελεύθερο κράτος μόλις διακόσια χρόνια, καταλαβαίνει ότι τα μισά σχεδόν απ’ αυτά ή τέλος πάντων τα δύο πέμπτα, τα καθόρισαν καταλυτικά οι τρεις αυτές μεγάλες πολιτικές οικογένειες.

Και όπως φαίνεται θα εξακολουθήσουν να διαφεντεύουν τον τόπο διότι δεν είναι μόνον ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Ντόρα Μπακογιάννη που είναι αυτή τη στιγμή ενεργοί στην κεντρική πολιτική σκηνή και εν δυνάμει πρωθυπουργός ο πρώτος και υπουργός εξωτερικών αντιστοίχως η δεύτερη, αλλά έρχεται από πίσω, αφού στο μεταξύ έχει εκκολαφθεί στην αυτοδιοίκηση και ο Κώστας Μπακογιάννης, φιλόδοξος συνεχιστής μιας μακράς οικογενειακής παράδοσης.

Μετά λοιπόν από ένα διάλειμμα οκτώ χρόνων (2011 κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου), η οικογενειοκρατία επανακάμπτει, όπως όλα δείχνουν, στην Ελλάδα και αυτό μοιάζει να μην ενοχλεί καθόλου μια μεγάλη μερίδα των Ελλήνων που δείχνουν την εμπιστοσύνη τους στον Κυριάκο Μητσοτάκη και του δίνουν την ευκαιρία να υλοποιήσει αυτά που έχει εξαγγείλει.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έχει ένα ελκυστικό πολιτικό προφίλ που περνάει στον κόσμο, επαγγέλλεται το νέο και όλοι λένε ότι είναι αποφασισμένος να το επιβάλλει πρώτα στην παράταξή του και στη συνέχεια και στην ίδια τη χώρα.

Πρώτη του έγνοια η ανανέωση των ψηφοδελτίων. Η αρχή μάλιστα έγινε και από την Καβάλα όταν προ πολλών μηνών έχρισε υποψήφιο τον Μακάριο Λαζαρίδη.

Ο Λαζαρίδης ήρθε «φυτευτός» στην πόλη. Τον επέβαλε ο Μητσοτάκης όπως άλλωστε κάνουν όλα τα μεγάλα αστικά κόμματα που περιφρονούν προκλητικά τις τοπικές κοινωνίες όταν επιλέγουν τα πρόσωπα για τη συγκρότηση των ψηφοδελτίων τους. Ο Λαζαρίδης από τότε που γεννήθηκε και μέχρι πριν ένα δυο χρόνια δεν είχε καμιά σχέση με την Καβάλα, όλες του οι δραστηριότητες ήταν μακριά από την γενέτειρά του και κανείς στην πόλη δεν τον ήξερε ούτε καν τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος.

Σίγουρα η διαδικασία αυτή δεν φέρνει κάτι το νέο, ίσα - ίσα που φανερώνει μια παλιά και παρωχημένη νοοτροπία. Την συνήθεια των αρχηγικών κομμάτων να επιβάλλει ο αρχηγός τις απόψεις του και τους ανθρώπους του. Το χειρότερο είναι ότι και ο ίδιος ο Μακάριος Λαζαρίδης μετέρχεται έναν παρωχημένο και μουχλιασμένο τρόπο πολιτικής δράσης, με έναν ξύλινο, φανατισμένο ως έναν βαθμό και υπερφίαλο, στερεότυπο και αφόρητα κοινότοπο πολιτικό λόγο, με τις καθιερωμένες επισκέψεις στα χωριά ή σε δημόσιους φορείς και οργανισμούς αλλά και ιδιωτικές επιχειρήσεις και για κάθε του ενέργεια είτε βήξει είτε χασμουρηθεί, βομβαρδίζει τα τοπικά ΜΜΕ με δελτία τύπου και φωτογραφίες.

Και φυσικά εκμεταλλεύεται και αξιοποιεί στο έπακρο το μεγάλο πλεονέκτημα που του έδωσε ο αρχηγός του να «αλωνίζει» μόνος εδώ και μήνες όταν ακόμη και σήμερα, είκοσι πέντε μέρες πριν τις εκλογές δεν έχουν ακόμη ανακοινωθεί τα υπόλοιπα ονόματα του ψηφοδελτίου του κόμματος στην Καβάλα αλλά και σε όλες σχεδόν τις περιφέρειες της χώρας.

Και το κυριότερο. Κανείς δεν αντιδρά. Ούτε οι πολιτευτές. Ούτε τα τοπικά μεγαλοστελέχη ούτε καν αυτή η ΝΟΔΕ Καβάλας. Όλοι σιωπούν διότι ο φόβος φυλάει τα έρμα. Και ακόμη χειρότερα τα πισώπλατα μαχαιρώματα, και η υπονόμευση των εσωκομματικών αντιπάλων με τη βοήθεια ορισμένων τοπικών ΜΜΕ, πάει σύννεφο.

Η μια πλευρά λοιπόν του νομίσματος είναι όλο αυτό που εκπέμπει με την υποψηφιότητά του ο Μακάριος Λαζαρίδης και συντηρεί με τον τρόπο του και ο αρχηγός όσο κι αν προσπαθεί να περάσει την εικόνα του σύγχρονου πολιτικού: το παλαιοκομματικό σύστημα λειτουργίας, το παρωχημένο και απωθητικό για μια σύγχρονη προοδευτική δημοκρατία.

Από την άλλη και με αφορμές τόσο το προσφυγικό πρόβλημα όσο και τη συμφωνία των Πρεσπών, «ανθίζουν» στη Νέα Δημοκρατία και άλλα «λουλούδια» που ο φυσικός χώρος πολλών εξ αυτών θα ήταν η Χρυσή Αυγή αλλά διάφοροι παράγοντες (κοινωνικοί κυρίως), τους κρατούν μέσα στη κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Ένα τέτοιo χαρακτηριστικό παράδειγμα στην Καβάλα είναι ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Γιώργος Γραμμένος. Ακραίος εθνικιστής, εκρηκτικός και παρορμητικός χαρακτήρας, ένας αυταρχικός άνθρωπος, εξετράπη πολλές φορές μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, με την ανοχή της Δήμητρας Τσανάκα ενώ είναι γνωστές οι εμμονές του για το Μεντρεσέ, το Ιμαρέτ, την Παλιά Μουσική, το μνημείο των Εβραίων Καβαλιωτών και άλλα. Αποκορύφωμα βέβαια ήταν η χυδαία του συμπεριφορά στην πρόσφατη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, την οποία φυσικά κανείς από την παράταξη της κ. Τσανάκα ή και γενικότερα από τη Νέα Δημοκρατία δεν είχε το κουράγιο ή την στοιχειώδη δημοκρατική ευαισθησία να καταδικάσει.

Για την ενίσχυση των δύο αυτών όψεων του ιδίου νομίσματος που λέγεται Νέα Δημοκρατία, ρόλο έπαιξε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Και το διάστημα 2012 – 2014 που ήταν αξιωματική αντιπολίτευση αλλά κυρίως όταν κυβέρνησε τη χώρα τα τελευταία τέσσερα και πλέον χρόνια και όχι τόσο για την ουσία της διακυβέρνησής του (μνημόνιο εφάρμοζε) αλλά για το ύφος της. Ύφος και πράξεις που δεν αρμόζουν στην Αριστερά (Ενδεικτικά: Πολλάκης, κότερο, Τασία). Γεγονός που φυσικά εκμεταλλεύτηκε με αριστοτεχνικό και μεθοδικό επικοινωνιακό τρόπο η Νέα Δημοκρατία και έρχεται τώρα στην εξουσία με την βοήθεια της ευρείας πλειοψηφίας του ελληνικού λαού που δυστυχώς ψηφίζει τιμωρώντας κυρίως τον προηγούμενο και όχι τόσο επιδοκιμάζοντας τον επόμενο.