Ένας απολογισμός

 

Καθώς σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος που στη διοίκηση του δήμου Καβάλας βρίσκεται η παράταξη του Θόδωρου Μουριάδη, εύλογο είναι να υπάρχει απ’ όλες τις πλευρές η πρόθεση ενός πρώτου απολογισμού.

Είναι αλήθεια ότι ο απολογισμός και η κριτική στη διοίκηση Μουριάδη γίνεται από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία του δήμου. Και μάλιστα τις περισσότερες φορές –από ορισμένες πλευρές και από συγκεκριμένα πρόσωπα- η κριτική αυτή είναι πολύ σκληρή και αφορά στο πρόσωπο του δημάρχου σε μια ανηλεή προσπάθεια αποδόμησής του.

Φυσικά ο ίδιος ο Θόδωρος Μουριάδης δεν είναι άμοιρος ευθυνών γι’ αυτή την κατάσταση. Δεν είναι μόνον η συμπεριφορά του στην διάρκεια των συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου όπου δεν μπορεί να ελέγξει τα νεύρα του όταν προκαλείται (τις περισσότερες φορές με αισχρό και βάναυσο τρόπο) από επικεφαλής παρατάξεων ή και μεμονωμένους δημοτικούς συμβούλους της αντιπολίτευσης, αλλά και στο πεδίο των έργων και της δουλειάς που έχει να επιδείξει αυτούς τους δώδεκα μήνες στο δήμο, ο απολογισμός είναι σχετικά φτωχός.

Πολλές φορές σου δίνει την αίσθηση ότι πιάνεται με πολλά θέματα και χάνεται στη μετάφραση. Δεν αμφισβητούμε το γεγονός ότι στο κεφάλι ενός δημάρχου πέφτουν όλες οι υποθέσεις του δήμου και ότι όλοι οι δημότες θέλουν να μιλήσουν με τον δήμαρχο και να τους δοθεί λύση στο μικρό ή μεγαλύτερο πρόβλημά τους αποκλειστικά από εκείνον. Αυτό όμως είναι αδύνατο. Δεν μπορεί ο δήμαρχος να ασχολείται με το παραμικρό. Οφείλει να μοιράσει αρμοδιότητες και να μην ασχολείται καθόλου με θέματα που αφορούν τομείς όπου υπάρχουν αντιδήμαρχοι, ή πρόεδροι νομικών προσώπων.

Στο δημοτικό συμβούλιο υπάρχουν ορκισμένοι εχθροί του Θόδωρου Μουριάδη. Ο φανατισμός τους κατά του προσώπου του δημάρχου τούς οδηγεί πολλές φορές να στηρίζουν αποφάσεις που τελικά λειτουργούν σε βάρος του δήμου και της πόλης. Όμως στην αντιπολίτευση υπάρχουν και άνθρωποι, μετριοπαθείς, λογικοί, ρεαλιστές που πολλές φορές έκαναν προσπάθειες προσέγγισης με τη διοίκηση.

Δυστυχώς ο Θόδωρος Μουριάδης δεν ανταποκρίθηκε ουσιαστικά σ’ αυτές τις προσπάθειες. Αυτό είναι άλλο ένα λάθος του. Διότι οι προσεγγίσεις και οι συνεργασίες ποτέ δεν έβλαψαν. Πάντα κάτι θετικό φέρνουν. Και δεν χρειάζεται να εξασφαλίζουν την πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο. Δεν πρέπει να είναι αυτός ο μόνος λόγος για να προχωρήσει κάποιος σε μια συνεργασία. Διότι αλλιώς πορεύεται ο Θόδωρος Μουριάδης τώρα με τους εννέα συμβούλους του μέσα στους σαράντα έναν και αλλιώς αν είχε μια μαγιά δεκαπέντε ή και παραπάνω συμβούλων.

Όλα αυτά πρέπει να τα σκεφτεί ο δήμαρχος. Και καθώς σε δυο τρεις εβδομάδες θα ξεκινήσει η δεύτερη χρονιά της τετραετούς θητείας του να αναθεωρήσει κάποιες από τις πάγιες τακτικές του. Να αναζητήσει άμεσα συνεργασίες, να ακούσει και να αξιοποιήσει για το καλό της παράταξής του αλλά κυρίως για το καλό του δήμου τις σοβαρές, μετριοπαθείς και ήρεμες φωνές στο δημοτικό συμβούλιο και να οργανώσει καλύτερα τη δουλειά με συγκεκριμένο σχέδιο και προγραμματισμό χωρίς αποκλεισμούς και βγάζοντας από πάνω του το ρούχο του κατόχου της μίας και μοναδικής αλήθειας.

Να μη ξεχνά ποτέ ότι είναι ο δήμαρχος του 62%. Ότι οι συνδημότες του τον εμπιστεύθηκαν για το ήθος του και για την μετριοπάθειά του.

Οφείλει αφενός να μην τους διαψεύσει αλλά αφετέρου να προικίσει τον δήμο με έργα. Ακόμη κι αν η γνωστή αθάνατη ελληνική γραφειοκρατία του βάλει εμπόδια εκείνος ας φροντίσει να τα ξεπεράσει. Ή τέλος πάντων να τα βάλει σε μια σειρά και ας τα ολοκληρώσει η επόμενη διοίκηση. Που αν λίγο προσπαθήσει θα είναι πάλι ο ίδιος.

Ένα παλιό δημοσίευμα με δύο σημερινούς αποδέκτες

Δύο αποδέκτες μπορεί να έχει σήμερα αυτό το δημοσίευμα της εφημερίδας «Μακεδονία» από τα μέσα Ιουλίου του 1963*.
Τη Νέα Δημοκρατία για να μη ξεχνά τις ρίζες της, τις καταβολές της και την καταγωγή της αλλά και την βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τάνια Ελευθεριάδου για να προσπαθήσει να αποκτήσει στοιχειώδεις γνώσεις πολιτικής ιστορίας και να μην εκτίθεται η ίδια εκθέτοντας και το κόμμα της.

* Τον Ιούλιο του 1963 με κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή απέχουμε ήδη 14 ολόκληρα χρόνια από τη λήξη του εμφυλίου πολέμου αλλά τα νησιά και οι φυλακές είναι γεμάτα από πολιτικούς κρατουμένους σε μια χώρα που ήθελε τότε να λέγεται δημοκρατική. Και επίσης βρισκόμαστε μόλις λίγες εβδομάδες μετά την στυγερή δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη από παρακρατικούς που είχαν άμεση συνεργασία με κρατικές υπηρεσίες.


* Η δε βουλευτής της ΕΔΑ Μαρία Σβώλου που αναφέρεται στο δημοσίευμα δεν είναι άλλη από την σύζυγο του Αλέξανδρου Σβώλου που σίγουρα δεν είναι «γνωστός υποστηρικτής της Νέας Δημοκρατίας» κ. Ελευθεριάδου

Το Χαλάνδρι μας δείχνει το δρόμο αλλά εμείς…

Η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου τα ξημερώματα της Τρίτης 10 Δεκεμβρίου 2019, να αρνηθεί την συμμετοχή του Δήμου Καβάλας στην προσπάθεια να ενταχθεί σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα από το οποίο θα απορροφούσε περί τα 4,7 εκατομμύρια ευρώ για έργα, παρεμβάσεις και δράσεις στην χερσόνησο της Παναγίας, δεν θα στοιχειώνει απλώς αυτούς που το καταψήφισαν, αλλά θα μας κατατρέχει όλους, όλη την πόλη, που μπροστά στον εγωισμό μας και τα κόμπλεξ που κουβαλάμε, αρνηθήκαμε να κάνουμε ένα βήμα μπροστά και να υπερβούμε όλα εκείνα τα αρνητικά χαρακτηριστικά μας που μας κρατούν καθηλωμένους στα μικρά και τα ασήμαντα.

Το Χαλάνδρι, με τη δικιά του πρόταση και με ομόφωνη παρακαλώ απόφαση του δημοτικού του συμβουλίου, κατάφερε και μπήκε στο πρόγραμμα και θα αξιοποιήσει τα 3,2 εκατομμύρια που εξασφάλισε από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν η δική μας πρόταση θα είχε την ίδια τύχη στην περίπτωση που περνούσε από το δημοτικό συμβούλιο. Όσοι γνωρίζουν, ισχυρίζονται ότι ήταν καλύτερη από αυτή του Χαλανδρίου. Δεν έχει σημασία. Εκείνο που μένει τελικά είναι μια κακία, μια μιζέρια και ένας γουρσούζικος αρνητισμός που δεν φαίνεται να μας δίνει περιθώρια για μεγάλα πράγματα. Διαχείριση θα κάνουμε για άλλη μια τετραετία προσπαθώντας να ρίξει ο ένας τις ευθύνες στον άλλον

Στο μεταξύ το Χαλάνδρι έχει κι άλλη μία μοναδική πρωτιά. Στα σκουπίδια. Σε συνεργασία με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και τον καθηγητή Γεράσιμο Λυμπεράτο, παράγει βιοντήζελ από τα οργανικά σκουπίδια (υπολείμματα τροφών και πράσινα κήπων) που χρησιμοποιεί για την κίνηση των οχημάτων του Δήμου. Χάρη στο πρόγραμμα κυκλικής οικονομίας Food-for-Think ενταγμένο στο INTERREG εφαρμόζει πρόγραμμα χωριστής συλλογής και επεξεργασίας βιοαποβλήτων. Συμμετείχαν 19 εταίροι από την Ισπανία, την Ιταλία, την Πορτογαλία, τη Δανία, την Γερμανία και την Ελλάδα. Η συνολική χρηματοδότηση του προγράμματος έφτασε στα 10,561,223 ευρώ, εκ των οποίων 456.500 ευρώ απορρόφησε ο Δήμος Χαλανδρίου και τα αποτελέσματα παρουσιάστηκαν τον Ιούνιο φέτος.

Κι εκεί ο, για δεύτερη συνεχή θητεία εκλεγμένος, δήμαρχος, δεν διαθέτει την πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο. Αλλά ο Δήμος προοδεύει γιατί οι παρατάξεις συνεργάζονται. Τόσο απλά…

Είναι προδοτική η συμφωνία των Πρεσπών κ. Λαζαρίδη;

Σε απάντησή του στον ΣΥΡΙΖΑ Καβάλας για την μετονομασία της σήραγγας Συμβόλου της Εγνατίας οδού σε «Σήραγγα Νικόλαος Μάρτης», ο βουλευτής Καβάλας της Νέας Δημοκρατίας Μακάριος Λαζαρίδης αναφερόμενος στην συμφωνία των Πρεσπών την χαρακτηρίζει «προδοτική».

Αναφέρει συγκεκριμένα: «…Άλλωστε, κάθε τι εθνικό και πατριωτικό προκαλεί στον ΣΥΡΙΖΑ “αναφυλαξία”. Πολύ δε περισσότερο, όταν έχεις υπογράψει την προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών…».

Ο χαρακτηρισμός αυτός εκ μέρους του κ. Λαζαρίδη έρχεται σε αντίθεση με τα όσα αναφέρει κατά καιρούς ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης για την συμφωνία των Πρεσπών, την οποία μπορεί να χαρακτηρίζει «επιζήμια» ή «αρνητική» για την χώρα αλλά ποτέ «προδοτική». Και το κυριότερο είναι ότι έχει εμφατικά δηλώσει πολλές φορές, ότι οι κυβερνήσεις έχουν συνέχεια στην Ελλάδα και συνεπώς η κυβέρνησή του θα την σεβαστεί και θα την εφαρμόσει. Προφανώς ο κ. Μητσοτάκης δεν θα είχε σε καμιά περίπτωση την βούληση και την διάθεση να σεβαστεί και να εφαρμόσει μια «προδοτική» συμφωνία.

Στο ίδιο πνεύμα είναι και οι –σχετικές με το θέμα- δηλώσεις του υπουργού εξωτερικών Νίκου Δένδια αλλά και της πρώην υπουργού εξωτερικών Ντόρας Μπακογιάννη.

Συνεπώς ο ακραίος αυτός χαρακτηρισμός της συμφωνίας των Πρεσπών εκ μέρους του κ. Λαζαρίδη μοιάζει να είναι εκτός της επίσημης γραμμής του κόμματός του που σε κάθε περίπτωση εκφράζει πάντα ο αρχηγός του και πρωθυπουργός της χώρας Κυριάκος Μητσοτάκης.

Μήπως θα έπρεπε λοιπόν ο Μακάριος Λαζαρίδης, όπως κάθε γενναίος πολιτικός άνδρας θα έκανε, να ανασκευάσει την δήλωσή του και να αποσύρει αυτόν τον ακραίο και εν πολλοίς διχαστικό, χαρακτηρισμό;

Οδηγίες προς ναυτιλλομένους

Η κατάσταση που επικρατεί εδώ και μήνες στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου Καβάλας δεν είναι και η καλύτερη. Συχνοί και έντονοι πολλές φορές διαξιφισμοί, κατηγορίες ένθεν κακείθεν, «ασυμφωνία χαρακτήρων», δυσκολία έως και αδυναμία μερικές φορές να υπερισχύσει η άποψη και η πολιτική που προσπαθεί να χαράξει η διοίκηση, έντονη εκατέρωθεν δυσπιστία, ένα κομφούζιο, μια καθημερινή παραδοχή του ανέφικτου σε σχέση με τις προσδοκίες της ντεμέκ «κουλτούρας των συνεργασιών» που υποτίθεται ότι προσπάθησε να εισάγει ο «Κλεισθένης» στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Η κατάσταση στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου Καβάλας εδώ και οκτώ μήνες εκπέμπουν την βαριά μυρωδιά όχι μόνον μιας παταγώδους αποτυχίας του νόμου «Κλεισθένη» αλλά κυρίως των διαχρονικών αδυναμιών και ελαττωμάτων των ανθρώπων. Του εγωισμού, της αλαζονείας, της ξεροκεφαλιάς, της υποκρισίας.

Δυστυχώς δικαιώνονται πανηγυρικά όσοι ισχυρίζονταν ότι αυτός ο νόμος που ψηφίστηκε επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα και κυρίως στους …Έλληνες. Διότι ως γνωστόν και όπως λέει και η λαϊκή ρήση «όπου δύο Έλληνες, τρεις γνώμες».

Στο μεταξύ το χρονικό διάστημα που απομένει στην παρούσα διοίκηση του Δήμου Καβάλας είναι πολύ μεγάλο. Διέτρεξε μόλις τους οκτώ από τους σαράντα οκτώ μήνες που διαρκεί η θητεία της. Συνεπώς δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση μέχρι τέλους. Διότι θα καταρρεύσει ο Δήμος, θα καταστραφεί η Καβάλα. Οφείλουν να το κατανοήσουν και οι δύο πλευρές και να αναλάβουν τις ευθύνες τους εκατέρωθεν.

Υπάρχουν ορισμένα δεδομένα που δεν πρέπει να ξεχνά κανείς. Ο μεν δήμαρχος να κατανοήσει και να σεβαστεί το γεγονός ότι διαθέτει εννέα μόλις δημοτικούς συμβούλους στους σαράντα έναν που είναι το σύνολο του σώματος η δε αντιπολίτευση να χωνέψει ότι ο Μουριάδης είναι ο δήμαρχος του συντριπτικού 62% της δεύτερης Κυριακής. Αυτά ισχύουν και τα δύο συγχρόνως. Και όχι μόνο το ένα κατά περίπτωση.

Η Δήμητρα Τσανάκα πρέπει να υπερβεί την -ανθρώπινη είναι αλήθεια- πίκρα αυτής της βαριάς ήττας και ο Μάκης Παπαδόπουλος να απεξαρτηθεί το ταχύτερο από την βαθειά απογοήτευση του αριθμού «200» που ήταν η αιτία να μην είναι παρών αυτός και η παράταξή του στη μάχη της δεύτερης Κυριακής.

Κι από την άλλη ο δήμαρχος πρέπει να εγκαταλείψει άμεσα την ιδέα της μοναχικής και χωρίς έλεγχο και κριτική διοίκησης του δήμου. Οφείλει κι αυτός να βάλει φρένο στους όποιους ανθρώπινους εγωισμούς του. Να επιδιώξει έμπρακτα συνεργασίες. Να υποχωρήσει όταν βλέπει ότι δεν μπορεί να εξασφαλιστεί η συναίνεση.

Όμως ο Δήμος πρέπει να διοικηθεί. Η πόλη πρέπει να κάνει βήματα προόδου. Και επειδή η αντιπολίτευση έχει την πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, όσο κι αν ακούγεται παράταιρο, όσο κι αν μοιάζει παράλογο, οφείλει να είναι εκείνη διαλλακτικότερη. Να κάνει εκείνη έστω και την ύστατη στιγμή την τελευταία και την καίρια υποχώρηση. Διότι είναι η «αντιπολίτευση» και ο δήμαρχος είναι η διοίκηση. Τόσο απλά.

Προσοχή όμως. Αυτό θα πρέπει ο Θόδωρος Μουριάδης να αποδείξει έμπρακτα ότι δεν θα το εκμεταλλεύεται. Ότι δεν θα έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι «έλα μωρέ, στο τέλος η αντιπολίτευση θα υποχωρήσει». Διότι μπορεί να την ξεγελάσει μία ή δύο φορές αλλά μετά θα επέλθει η πλήρης κατάρρευση των σχέσεων και η καταστροφή του Δήμου και της πόλης.

Συνεννόηση λοιπόν. Έμπρακτη προσπάθεια αποκατάστασης ενός κλίματος εμπιστοσύνης εκατέρωθεν. Αποφυγή προσωπικών αναφορών, επιθέσεων, κατηγοριών. Και απομόνωση από το υπόλοιπο σώμα κάποιων στοιχείων, ελαχίστων ευτυχώς,  που έχουν στο αίμα τους την ίντριγκα, τον λαϊκισμό, την συκοφαντία.

Η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του δημοτικού συμβουλίου, με τις όποιες ανθρώπινες αδυναμίες τους, αγαπούν, ενδιαφέρονται και πονούν τον Δήμο μας. Θέλουν την πρόοδό του και την ευημερία των δημοτών του.

Ιδού λοιπόν πεδίον μάχης λαμπρόν, να το αποδείξουν και εμπράκτως.

Μέτωπο ανευθυνότητας και λαϊκισμού

Για άλλη μια φορά, εν προκειμένω στη διαδικτυακή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου της Δευτέρας, οι δυνάμεις του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας, με την ισχύ της παράταιρης και ετερόκλητης πλειοψηφίας που τους εξασφάλισε ο νόμος «Κλεισθένης», τορπίλισαν μια απόφαση της διοίκησης για την απαραίτητη και άμεση χρηματοδότηση της ΔΕΥΑΚ, η οποία λόγω, κυρίως, του κορονοϊού, αντιμετωπίζει ασφυκτικό πρόβλημα ρευστότητας.

Ο  κ. Μάκης Παπαδόπουλος που μέχρι τον παρελθόντα Σεπτέμβριο αντιπολιτευόταν με σφοδρότητα την προηγούμενη διοίκηση αλλά και λοιδορούσε προσωπικά την κ. Τσανάκα και συνεργάτες της, συνασπίσθηκε τώρα μαζί της και με κοινό απωθημένο τους να πλήξουν το ήθος και την προσωπικότητα του Θόδωρου Μουριάδη αλλά και του προέδρου της ΔΕΥΑΚ κ. Απόστολου Χρόνη, δεν δίστασαν να αρνηθούν ψήφο στήριξης της επιχείρησης, οδηγώντας την ουσιαστικά στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια για το μέλλον της.

Διαθέτοντας μάλιστα την πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο, αρνήθηκαν να ψηφίσουν θετικά στην χρηματοδότησή της από το Δήμο Καβάλας ο οποίος με τη σειρά του θα εξασφάλιζε το ποσό αυτό από τους ΚΑΠ (Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους) όπως έκαναν και κάνουν ήδη δεκάδες ΔΕΥΑ σε όλη τη χώρα λόγω των εκτάκτων συνθηκών που επέβαλε η πανδημία.

Η απαράδεκτη αυτή στάση τους είναι αποτέλεσμα μιας ολοφάνερης πλέον σύμπλευσης, ενός κοινού μετώπου. Είναι μια μεθόδευση ολίγων στελεχών και από τις δύο παρατάξεις με σκοπό να φθείρουν την προσωπικότητα του δημάρχου και μπροστά στο στόχο τους αυτό, παρασέρνοντας σε ένα βαθμό και υγιώς σκεπτόμενα στελέχη και των δύο παρατάξεων, δεν διστάζουν να βάλουν σε κίνδυνο όχι απλώς τα συμφέροντα του Δήμου αλλά και την ίδια την επιβίωση της ΔΕΥΑΚ.

Άλλωστε η περίπτωση της απόρριψης από την ίδια πλειοψηφία ενός ευρωπαϊκού προγράμματος αναβάθμισης της συνοικίας της Παναγίας πριν λίγους μήνες, μια πέρα για πέρα αντικαβαλιώτικη στάση, δεν έχει ακόμη ξεχαστεί.

Απαράδεκτη και η στάση του κ. Βέρρου όχι τόσο γιατί (για τους δικούς του θεμιτούς λόγους) δεν ψήφισε υπέρ της ενίσχυσης της ΔΕΥΑΚ όσο γιατί ενώ στην αρχή απαίτησε ονομαστική ψηφοφορία, στο τέλος της συνεδρίασης πρότεινε στο δήμαρχο να αποσύρει το θέμα!

Ο κ. Βαγγέλης Παππάς για άλλη μια φορά ήταν η φωνή της λογικής. Ψήφισε υπέρ της χρηματοδότησης επεσήμανε όμως συγχρόνως και τα λάθη του δημάρχου.

Και πράγματι μερίδιο ευθύνης στην κατάσταση που δημιουργήθηκε έχει και ο Θόδωρος Μουριάδης που αρκετές φορές στη διάρκεια συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου, όταν δέχεται προσωπικές επιθέσεις ή ειρωνείες από τους επικεφαλείς των δύο αυτών παρατάξεων αλλά και από μερικούς δημοτικούς συμβούλους, δεν κρατά την ψυχραιμία του και την αυτοκυριαρχία του και εκδηλώνεται με θυμό και εκνευρισμό. Οφείλει, σε κάθε περίπτωση, να διαθέτει «μεγάλο στομάχι».

Θα μου πείτε πώς να κρατήσει την ψυχραιμία του όταν ακούει από μια γυναίκα, επιστήμονα που διατέλεσε μάλιστα και για πέντε χρόνια δήμαρχος Καβάλας να λέει απευθυνόμενη στον πρόεδρο της ΔΕΥΑΚ: «Σιγά να μη ρίξουμε έξω τον Δήμο για τα μούτρα του Χρόνη». Πώς να κρατηθεί ένας άνθρωπος σ’ αυτή τη χυδαιότητα;

Γίνεται; Χμμ, δύσκολα…

Η συμπλεγματική συμπεριφορά της αντιπολίτευσης στο Δήμο Καβάλας

Την πρόταση για την ένταξη του Δήμου Καβάλας σε ένα πρόγραμμα που χρηματοδοτεί αδρά η Ευρωπαϊκή Ένωση, ετοίμασε και έφερε για έγκριση στην προχθεσινή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Καβάλας, η διοίκηση Μουριάδη.

Επρόκειτο για ένα πρόγραμμα ύψους 4,5 εκατομμυρίων ευρώ στο οποίο η συμμετοχή του Δήμου Καβάλας θα ήταν της τάξεως των 500.000 ευρώ και αφορούσε σημαντικές παρεμβάσεις και έργα στη χερσόνησο της Παναγίας.

Στο πρόγραμμα θα συμμετείχαν και πολλοί άλλοι φορείς με δικιά τους οικονομική συμμετοχή που θα ήταν για τον καθένα το 20% της συνολικής δαπάνης ενώ για το υπόλοιπο 80% θα υπήρχε χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η αντιπολίτευση, που διαθέτει ως γνωστόν την πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο, καταψήφισε την πρόταση της διοίκησης του Δήμου, με το πρόσχημα ότι το θέμα ήρθε σαν έκτακτο την τελευταία στιγμή και δεν ενημερώθηκε επαρκώς.

Η αλήθεια είναι ότι στο τέλος της συνεδρίασης έγινε λεπτομερής και εξαντλητική ενημέρωση από τις δύο κυρίες (Σαμουρκασίδου και Χατζηβαρίτη) που εργάστηκαν σκληρά και με φαντασία για την ολοκλήρωση και υλοποίηση αυτού του προγράμματος αλλά οι δημοτικοί σύμβουλοι της αντιπολίτευσης δεν πείσθηκαν διότι δεν ήθελαν να πεισθούν.

Το χειρότερο από όλα είναι ότι από πλευράς συγκεκριμένων δημοτικών συμβούλων αλλά και επικεφαλής παρατάξεων, η παρουσίαση του προγράμματος, οι κυρίες που το ετοίμασαν αλλά και ο ίδιος ο δήμαρχος, αντιμετωπίσθηκαν με απαράδεκτα και αισχρά υπονοούμενα, ειρωνεία, λοιδορία και απαξία.

Ακούστηκαν εκφράσεις όπως «θα γίνει φαγοπότι που θα πάει καπνός» (Νίκος Μαυρίδης), «εσένα δεν σε βάλανε στο κόλπο Μάκη» (από τον Βαγγέλη Παππά για τον Μάκη Παπαδόπουλο), ενώ ο Γιάννης Μούτλιας συνέδεσε χωρίς στοιχεία και αποδείξεις το συγκεκριμένο πρόγραμμα με παραχωρήσεις του Θόδωρου Μουριάδη προς τον πρώην εργοδότη του (Ιμαρέτ).

Η αντιπολίτευση (πλην Βέρου, Ξανθόπουλου) καταψήφισε τελικά την υποβολή του προγράμματος για έγκριση και έτσι χάθηκε μια μοναδική ευκαιρία να γίνουν κάποια σημαντικά έργα στην Παναγία.

Είναι φανερό ότι η άρνηση της διοίκησης και με τον απαράδεκτο τρόπο μάλιστα που εκφράστηκε αυτή μέσα στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου οφείλεται σε μια συμπλεγματική ψυχολογία που διέπει πολλούς από τους επικεφαλής αλλά και ορισμένους από τους δημοτικούς συμβούλους απέναντι στην διοίκηση Μουριάδη αλλά και στον ίδιο τον Δήμαρχο, γιατί όχι μόνο -ως ένα αουτσάιντερ στην ουσία- τους κατατρόπωσε στις εκλογές αλλά και γιατί κατάφερε στους τρεις πρώτους μήνες που διοικεί τον Δήμο να φέρει προς ψήφιση μια πρόταση για την ένταξη του Δήμου Καβάλας σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και παραγωγικό για την πόλη μας ευρωπαϊκό πρόγραμμα.

Εντάξει. Η αντιπολίτευση, λόγω Κλεισθένη, διαθέτει την πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνούν ότι ο Θόδωρος Μουριάδης είναι ο δήμαρχος του εμφατικού και αποστομωτικού 62% της δεύτερης Κυριακής. Και δεν έχω φυσικά την παραμικρή προσδοκία και ελπίδα από τους επικεφαλής (τουλάχιστον) των παρατάξεων της αντιπολίτευσης να έχουν την στοιχειώδη ευαισθησία να σεβαστούν τον δήμαρχο γι’ αυτόν το λόγο αλλά να σκεφτούν απλά ότι για τη στάση τους και τη συμπεριφορά τους αυτή θα πρέπει να λογοδοτήσουν πειστικά σ’ αυτό το 62% της κοινωνίας της πόλης γιατί αρνήθηκαν. Διότι μ’ αυτή την τακτική βλέπω στις επόμενες εκλογές το 62% να γίνεται 70% ή και 80% και μάλιστα από την πρώτη Κυριακή. Ας πάνε στην Παναγία να τους το εξηγήσουν καλύτερα οι κάτοικοι…