Ποίησις διεκδικούσα Νόμπελ

Καθώς η χώρα βρίσκεται εν μέσω συμπληγάδων

και την κυβέρνηση κρατά ομάς παλιών Ρηγάδων

σπεύδω να ασκήσω κριτικήν εμμέτρως και με ρίμα

ως εκ της κρίσεως κι εγώ οικτρόν υπήρξα θύμα

Βλέπετε έχω υποστεί ως Έλλην πατριώτης

πλείστας βαρείας προσβολάς –οποία βαρβαρότης-

Οι Ευρωπαίοι «εταίροι» μας στυγνά μας εκβιάζουν

και κυνικώς εις τον λαιμόν την μάχαιραν μάς βάζουν

Ποτέ δεν εφαντάστηκα στον ταπεινόν μου βίον

πως θα με πότιζαν χολήν, όξος και ζέχνον πύον.

Με τον σταυρόν εβάδιζα άλλωστε εις το χέρι

μυρμήγκι δεν επάτησα, δεν έκαμα χουνέρι

Και εις τας ουράς κατέληξα των ΑΤΜ να λιώνω

και τα κανάλια να «τραβούν» τον κακομοίρη όνο

που αμίλητος και έντρομος προσμένει κάποιο θάμα

μοιραίος, άβουλος, οκνός και θλιβερός αντάμα

Μία χαρά ξεκίνησαν όλα αρχές του χρόνου

με πανηγύρια κι ιαχές ενός υψίστου τόνου

Οι εκλογές εχάρισαν ισχύν και εξουσία

Πρώτη φορά Αριστερά. Τί κάνει η απελπισία!!!

Ένα παζάρι άρχισε με τους εταίρους όλους

με Γερμανούς και Ολλανδούς κι άλλους στριφνούς βουκόλους

που ασφυκτικά μας πίεζαν κι όλο ζητούσαν μέτρα

και μας τα βέλη λιγοστά στου Γιάνη τη φαρέτρα

Άσε κι ο Γιάνης δηλαδή δεν ήξερε σημάδι

κι όλα τα βέλη πού ‘ριχνε γινότανε ρημάδι

Και καταλήξαμε λοιπόν με τούτα και μ’ εκείνα

με το κεφάλι να ‘μαστε μέσα στη γκιλοτίνα

Ως που την ύστατην στιγμήν, την τελευταίαν ώραν

καθώς βαδίζαμε ασφαλώς προς πτωχευμένην χώραν

ο Αλέξης μπαίνει εις το ματς και με πλονζόν Σαργκάνη

σώζει προσκαίρως την Ελλάς πριν η πτωχή πεθάνει.

Βεβαίως και φορτώνεται μέτρα σκληρά και φόρους

και μια λιτότητα επαχθή με αφαντάστους όρους

και δεν του φτάναν όλ’ αυτά του άμοιρου Αλέξη

αφ’ ούτε φανταζότανε που επρόκειτο να μπλέξει

Χάνει λοιπόν τριανταοκτώ απ’ την πλειοψηφίαν

που είπαν «όχι» και «παρών» εις την ψηφοφορίαν

Και μια κυρούλα βουλευτής ελλείπουσα εις θάρρος

ακόμη τρέχει η καψερή φοβούμενη το βάρος…

…που οι ώμοι της θα σήκωναν με ένα «ναι» ή «όχι»

αφού είναι, βλέπετε, δειλή και δυστυχώς δεν …«τό ‘χει».

Έτσι λοιπόν τριανταεννιά γίναν τα σκαλοπάτια

και οφείλει ο Αλέξης να υπερβεί τριανταεννιά γινάτια.

Εκ πρώτης μοιάζει δύσκολο αυτό που αναλαμβάνει

να βάλει ως πρωθυπουργός μυαλό στο Λαφαζάνη

δεν παίρνει εύκολα στροφές η «αριστερή πλατφόρμα»

που «κολλημένη» βρίσκεται σε μπολσεβίκων νόρμα

Όμως αλλάξαν οι καιροί ταβάριτς Παναγιώτης

κι άλλα προστάζει η ζωή και η πραγματικότης

γιατί φθηνό λαϊκισμό πουλάω κι εγώ οκάδες

χωρίς κιμά είναι γιαλαντζί με μια δραχμή οι ντολμάδες.

Το «όχι» πού ‘πες εύκολο και δεν κοστίζει φράγκο

όταν κάποιοι άλλοι βάζουνε την κεφαλή στον πάγκο

Μαγκιά είναι σήμερα το «ναι» που σώζει την πατρίδα

με τραύματα και με πληγές αλλά με ζώσα ελπίδα

Και σένα λέγω σύντροφε Ηλία Ιωαννίδη

που έσπευσες «όχι» να πεις να πιάσεις και στασίδι

στη γιάφκα των «αγωνιστών» του αντιμνημονίου

πουλώντας «επανάσταση» φτηνού πεζοδρομίου

Άμα δεν ήταν οι «χαζοί» ΠΑΣΟΚ, Νου Δου, Ποτάμι

να σ’ έβλεπα αν θα το ‘σπαγες Ηλία μου το τζάμι

Μαγκιές με ξένα κόλλυβα ξέρω κι εγώ να κάνω

και να σου άδω ζεμπεκιές στη Σκάλα στο Μιλάνο

Στα δύσκολα, στα άγρια μπαίνουν μπροστά οι μάγκες

που έχει κόστος και πληγές και όχι ματσαράγκες

Κι είν’ αδιέξοδο λοιπόν στην τελική το «όχι»

που στέλνει την Αριστερά στης λήθης την απόχη.

Δεν συμφωνείς με όλ’ αυτά; Τιμή σου και καμάρι

παρέδωσε την έδρα σου αν είσαι παληκάρι

και γύρνα πάλι στη δουλειά που κάνεις τόσα χρόνια

για να σε σέβεται ο λαός σαν περπατάς Ομόνοια.

Ίσως να μοιάζουν εύκολα αυτά που ο άθλιος ψάλλω

κι αφού δεν είμαι στο χορό με συγχωρείς αν σφάλω

Όμως στο λέω Ηλία μου μεγάλη σου η ευθύνη

αν με τα «όχι» τελικά σπάσετε το λαγήνι

Γιατί ποτέ η Αριστερά δεν θα μπορέσει πάλι

να έρθει εις τα πράγματα να ορθώσει το κεφάλι

και σαν τη χήρα όλοι μαζί τη μοίρα μας θα κλαίμε:

«Αχ στο κρεβάτι είχα το νιό κι εγώ γερο …κοιμιέμαι».