Μετρώ αυτές τις μέρες τις αντιδράσεις για την επικείμενη
μονοδρόμηση της Βενιζέλου. Ένα έργο που το πρότειναν επιστήμονες
συγκοινωνιολόγοι ύστερα από μελέτες και που ο καθένας μας νιώθει ότι θα αλλάξει
προς το καλύτερο τη ζωή στο κέντρο της πόλης.
Όποιος περνά σήμερα από τον πολύπαθο αυτόν δρόμο
αντιλαμβάνεται αμέσως την αφόρητη κατάσταση που επικρατεί. Κι όμως υπάρχουν
άνθρωποι που θέλουν να συνεχίζει να ζει και να λειτουργεί αυτός ο δρόμος μ’
αυτές τις απαράδεκτες τριτοκοσμικές συνθήκες. Με το κυκλοφοριακό αλαλούμ, με
την αναρχία στη στάθμευση, με την καρκινογόνο μόλυνση των καυσαερίων. Αν είναι
δυνατόν να μην αλλάξει τίποτα και να μπορεί ο καθένας χωρίς κανένα έλεγχο να
παρκάρει όπου και όσο θέλει και να γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του αν με
την ενέργειά του αυτή δημιουργεί τεράστιο κυκλοφοριακό πρόβλημα.
Βλέπω και τις πολιτικές αντιδράσεις. Τις τάχαμου δήθεν
βασιζόμενες σε ευαισθησίες υπέρ των επαγγελματιών της περιοχής αλλά και τις
άλλες τις ντεμέκ επιστημονικοτεχνικές. Λόγια, λόγια, λόγια για να μη κάνουμε
ούτε μισό βήμα μπροστά. Να συντηρούμε μια απαράδεκτη, για στοιχειωδώς
πολιτισμένο σύγχρονο αστικό περιβάλλον, κατάσταση.
Και μου τη δίνει πραγματικά που βλέπω, κυρίως στα δίκτυα
κοινωνικής δικτύωσης, να υπερηφανευόμαστε για την πανέμορφη πόλη που έχουμε, το
Μόντε Κάρλο της Ελλάδας και άλλες τέτοιες μαλακίες.
Τελικά έχουμε την πόλη που μας αξίζει. Μια πόλη που
ασφυκτιά, πυκνοδομημένη άναρχα, χωρίς ελεύθερους χώρους, χωρίς πράσινο και με
μια κοινωνία συντηρητική, οπισθοδρομική, συμφεροντολόγα και ατομικίστρια (sic).
Με τις υγείες μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου