Τελικά μάλλον εμείς είμαστε οι ανόητοι

Η εκλογή του νέου μητροπολίτη Φιλίππων Νεαπόλεως και Θάσου Στέφανου Τόλιου αλλά κυρίως οι διεργασίες μέσα στην ιεραρχία και ο τρόπος εκλογής του, απέδειξε σε όλους πόσο μάταιη, αχρείαστη και τελικά επιπόλαια (για να μην πούμε ανόητη) ήταν η φούρια της διοίκησης του Δήμου Καβάλας να εμπλακεί στο συγκεκριμένο θέμα, να πάρει θέση και να φέρει προς ψήφιση στο δημοτικό συμβούλιο Καβάλας ένα ψήφισμα υπέρ της εκλογής ενός συγκεκριμένου ιερωμένου της Μητροπόλεώς μας. Ενός συμπαθούς κατά γενική ομολογία ανθρώπου του οποίου όμως την όποια πιθανότητα εκλογής «έκαψαν» όλοι όσοι βιάστηκαν να προωθήσουν την υποψηφιότητά του με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο.

Δυστυχώς και στην ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος έχουν παγιωθεί πρακτικές που ισχύουν στην ελληνική κοινωνία, σε όλα τα επίπεδα συλλογικών οργάνων. Από τη Βουλή των Ελλήνων μέχρι τον τελευταίο συνοικιακό σύλλογο. Θα εθελοτυφλούσαμε αν δεν το παραδεχόμασταν. Οι εκλογές παντού είναι μια διαδικασία συναλλαγών, ισορροπιών, ρουσφετολογικών υποχρεώσεων.

Πέρα δηλαδή από την λόγω στοιχειωδών αρχών διακριτών ρόλων ανάμεσα σε Εκκλησία και πολιτεία για τους οποίους το δημοτικό συμβούλιο Καβάλας δεν θα έπρεπε σε καμιά περίπτωση και με οποιονδήποτε τρόπο να εμπλακεί στην υπόθεση αυτή, οι διοικούντες τον Δήμο όφειλαν να γνωρίζουν και τις διαδικασίες εκλογής ενός μητροπολίτη και να αποφύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι την όποια εμπλοκή τους με το συγκεκριμένο θέμα αφού ήταν γνωστό ότι καμία απολύτως τύχη δεν θα είχε ένα ψήφισμα υπέρ ενός υποψηφίου. Διότι τώρα βρίσκονται εξαιρετικά εκτεθειμένοι στα μάτια όχι μόνο της τοπικής κοινωνίας αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας. Εκ του αποτελέσματος (το οποίο έπρεπε να προβλέψουν) κρίνονται.

Βέβαια, ήταν βλέπεις και εκείνες οι 9.000 υπογραφές που αν μεταφραστούν σε ψήφους τότε «βγάζουν» δήμαρχο. Άρα καθόλου επιπόλαια και μάλλον σοφή, υπ’ αυτό το πρίσμα η κίνηση της διοίκησης του Δήμου. Μάλλον εμείς είμαστε τελικά ανόητοι να θέλουμε μία σύγχρονη και προοδευτική σε ιδέες και απόψεις διοίκηση.